martes, 18 de septiembre de 2012

acróstico


 Composición poética en la cual las iniciales de los versos, leídos verticalmente de arriba hacia abajo –o en ocasiones a la inversa– conforman una palabra o una frase. Así, el acróstico se compone de tantos versos como letras tiene el nombre o la frase que se desea armar con las iniciales de todos ellos. Los argumentos de las comedias de Plauto constituyen acrósticos, como el de Anfitrión:
ARGVMENTVM II 
Amore captus Alcumenas Iuppiter
Mutavit sese in formam eius coniugis,
Pro patria Amphitruo dum decernit cum hostibus.
Habitu Mercurius ei subservit Sosiae.
Is advenientis servum ac dominum frustra habet.
Turbas uxori ciet Amphitruo, atque invicem
Raptant pro moechis. Blepharo captus arbiter
Vter sit non quit Amphitruo decernere.
Omnem rem noscunt. geminos Alcumena enititur.

Fue el gramático Prisciano (siglo VI) quien compuso en versos acrósticos los argumentos de las obras de Plauto.
Cuddon conjetura que “El acróstico tal vez haya sido usado primero como una especie de recurso mnemotécnico para facilitar la transmisión oral”. Este autor cita un ejemplo célebre de acróstico “perfecto”, que es una forma de 8palíndromo: el cuadrado de palabras hallado en distintas ruinas romanas –en Cirencester, Inglaterra, entre otros lugares–:
S  A  T  O  R
A  R  E  P  O
T  E  N  E  T
O  P  E  R  A
R  O  T  A  S
Aunque podría traducirse aproximadamente como “El sembrador Arepo sostiene las ruedas cuidadosamente”, se le ha adjudicado sentido mágico y/o religioso. 

No hay comentarios:

Publicar un comentario